درجواب نشریه ارمغان نطنز

قدرتمند.. قدرت طلب... وطن پرست... وطن فروش

چندی پیش نشریه ارمغان که بحق می توان آنرا یکی از فعالترین وتاثیر گذار ترین نشریات محلی شهرستان قلمداد کرد رامطالعه میکردم .در صفحه 3 شماره 11 ویژه نامه این نشریه که برای اهالی نطنز به زیور طبع آراسته می شود مصاحبه ای چاپ شده بود که نتوانستم از آن به سادگی بگذرم.بااجازه شرحی براین گفتگو می نویسم وانتظار هم دارم که مدیر مسئول محترم در شماره بعدی نشریه جهت تنویر افکار عمومی به چاپ برساند

در بخشی از مصاحبه  به نقل از مصاحبه شونده ذکر شده بود که افرادی که دم از مسائل ناسیونالیستی ووطن دوستی می زنند در بادرود ونطنز کمتر از انگشتان دست ودرجائی دیگر آنها را حداکثر یک درصد خوانده بودکه حداقل هر مخاطب حتی کم سوادی را یاد حدیث پیامبر مکرم اسلام می اندزد که «دوست داشتن وطن جزئی از ایمان است»وطرح چند سئوال در این موردخالی از لطف نیست

1-آیا کسانی دربادرود از انگشتان دست کمترند که جهت آبادانی شهر خویش همه چیز خود رادرطبق اخلاص نهاده اند وتا پای جان برای اعتلای سرزمین خویش جانفشانی می کنند یااینکه  یک درصد افرادکسانی  هستند که برای تصاحب پستهای زودگذر وآنی دنیوی که به فرمایش مولای متقیان( ارزشش از آب دهان بز کمتر است) و حاضربه وطن فروشی می شوند؟

2-وطن دوستی جزء ذات بشری است وهر کس که حس وطن دوستی وعشق به میهن در نهادش نباشد.حس می شودکه یا دنبال منافع مادی خویش است ویا درذاتش احساس وجود ندارد.جای سئوال اینجاست که آیا فراموش کرده اید آنگاه که امویان وعباسیان بر سرزمین پهناور ایران تسلط یافته بودند اگر دلیری راد مردان وطن پرستی چون بابک خرمدین،ابومسلم خراسانی،طاهر ذوالیمینین وبعد از آن حتی شیخ حسن جوری در دوران مغول و ویا رشادت نادر قلی افشار در بیرون رانندن افاغنه تصاحب گر نبود اکنون ایران این گونه سرافراز قد علم نمی کرد؟!

3- آیادر دوران 8سال دفاع مقدس این عشق به میهن واسلام امثال شهدایی چون چمران ،خرازی ،بابائی، ردانی پوروهزاران شهید پاک باخته ای که از جان گذشتند وبا شجاعت تمام به این میز های کذائی دنیا پشت کردند ورفتند تا کسانی امروز با عبور از همه مسایل  به میزها تکیه زنندرا میتوان به حساب یک درصدها برشمرد؟

4-آیا این واقعیت را می توان انکار کرد که آنچه درایران ما ودر وهله کمتر وکوچکتر در نطنز وبادرود ما بر صفحه تاریخ وسینه تاریخیان نقش بسته وخرده آبادانی که امروزه شاهد آنیم ماحصل تلاش وجوانمردی عده ای است که بجای اندیشیدن وتکیه زدن  بر تخت نه چندان مرصع پستهای امروزی ،به موطن وآبادانی آن اندیشیده اند؟

5-به نظر شما آیا یک درصد، کسانی هستند که در سه دوره پیاپی مجلس شورای اسلامی ویا انتخابات شورای اسلامی شهر با کارکرد درخشان خویش موفق به جلب اعتماد مردم شدندوتوانستندبیش از 70% آراء مردم منطقه راجذب کنند ومردم قدر شناس هم به اثبات رساندند که خادمان واقعی مردم کیانند ویاکسانی که فقط بخود وخانواده و اقوام خود می اندیشند؟

6-آیا از خود سئوال نکردید که مگر به غیر از حس وطندوستی چه عاملی باعث شد که رئیس جمهور محترم در دولت نهم دوبار رسمأ به روستای زادگاهش «آرادان گرمسار»مسافرت نماید؟

7-در بخشی از صحبتهای مصاحبه شونده به 300 امضائی طوماری اشاره شده بود که بر علیه فرماندارنطنزدر بادرود تهیه شده بود .کاش به تهیه کنندگان این طومار هم اشاره می شدتا ببینیم این 300 نفر چه کسانی هستند؟ وآیادامن زدن به این گونه مسائل نشان از جریحه دار کردن احساسات پاک مردم بر علیه فرماندار دلسوز ومردمی نیست؟  

شاید به زعم نگارنده محترم همه افراد اشاره شده در فوق نامه جزء یک درصد قدرت طلب باشند .چه خوب است اگر کسانی به لطف دولت ومملکت به مقامی هرچند زود گذر دست می یابند به جای الگو گرفتن از شیوه انگلیسی «تفرقه بیانداز وحکومت کن»  به توصیه ها ورهنمودهای ائمه مکرم وطیب وطاهروفرمایشات مقام عظمای ولایت حضرت آیت الله خامنه ای«مدظله العالی» توجه نمایند وعمر ووقت خویش را مصروف خدمت به همشهریان گرامی نمایندکه قطعأ از ثوابی دوچندان بهره مند خواهند شد

یک شهروند بادرودی