مچد اقبال بادرود

 ظاهرإ بین سالهای 1338 تا 1340 اهالی محله کوئه قدیم بادرود تصمیم میگیرند برروی پلی که محل گذر آب رودخانه باد بوده واین رودخانه مابین دو چاله بزرگ آب که یکی از آنها در کنار آسیاب حاج محمد نقدی قرار داشته(خانه فعلی نقدی در خیابان شریعتی فعلی) وچاله دیگر روبروی میدان اقبال فعلی ،یک مسجد جدیدی با تیرآهن وبنای امروزی احداث کنند.میگویند در آن زمان تنها مسجدی بود که در آن سنگ تزئینی مرمر استفاده شده بودومعمار آن اوس بهرام معماری بوده است.

ظاهرأ به نیابت از نام اقبال لاهوری ویا به نیابت از نام فرماندار وقت شهرستان که ظاهرإ فامیلش اقبال بوده مسجد را بنام مسجد اقبال نامگذاری میکنند.

در حاشیه قرآن های بجا مانده از مسجد اسامی متوفیان سالهای 48 تا 52 نوشته شده وزیلوهای مسجد حکایت از مفروش شدن آن در سال 1350 خورشیدی می دهد.

کلید دار این مسجد هم مرحوم علی کبیری بوده که تنها 2 سال تولیت آن را عهده دار بود ودر سال 1342 بر اثر نزاع دو دسته ای در باد مظلومانه کشته شد.مسجد ظاهرأ در سال 1355 بر اثر سست بودن پل زیرین آن یک شبه تخریب شده وسقف آن فرو می نشیند.بضاعت مالی اهالی مانع ازادامه  ساخت ومرمت آن می شود وآنگهی در نزدیکی آن مسجد توکل وجود داشته است. سپس در زمانی که هرندی شهردار بادرود می شود(سال 1362) با لودر کل محوطه را تسطیح کرده وبجای آن خیابان دکتر شریعتی بازگشائی وبوستان سرسبز زیبائی در جوار آن ساخته می شود .

تصویر فوق مربوط به مسجد اقبال بادرود می باشد با سپاس از کسانی که درست تشخیص دادند