شعری در وصف باد(رود)

شعری از اندیشمند فرزانه :دکتر محمد رهگشای بادی

هرباصفا که چوآب است صاف وپاک

بی آلایش وفروتن وافتاده همچو خاک

                                             آتش بجان چوعاشق مجنون سینه چاک

                                             یابادی است یا که به بادش شده مغاک

محرابه های مهرپرستان بادرود

برخاوران مهر ومحبت چودرگشود

                                             هر تافته ای که یافت دراین کارگه وجود

                                              یا  رنگ  آن  ز باد  بود  یا که  تار وپود

درگوش غنچه گفت به شادی سفیر باد

در موســم  شکفتن  گل  با  نفیر باد

                                             دریا دلی است مسلک اهـــل کویرباد

                                             گل شو برقص وعطرفشان در مسیر باد

آکنده از شمیم باد شدم زنده باد،باد

دیر وکنشت ومسجد ومیخانه گو مباد

                                                    تایاد باد در سر ومهرش به دل فتاد

                                               عالم فسانه ای شدووصفش حدیث باد

من سیر انفس وعالــم نموده ام

گوی بلاغت از همه عالم ربوده ام

                                                بایاد باد هرشب وهرجا غنوده ام

                                                ای باد غیر یاد تو از دل زدوده ام

این شعر جاودانه که دارد صفای باد

   جوشیده از درون دل رهگشای باد

                                              هرکو ورا شناخت شده آشنای باد

                                               جاوید باد،باد  به حق  خدای  بــاد