بادرود در کتب معتبر

بادرود در کتب معتبر تاریخی 

« روث وایت هاوس »در کتاب نخستین شهر ، از باد به عنوان یکی از چهارده شهر مهم دوران  دودمانی آغازین در 2500 سال پیش از میلاد نام برده است .

« دیا کونوف » در کتاب تاریخ ماد از حمله آشور نا سیراپال ( پادشاه آشور) به باد خبر داده است.

در اواخر قرن سوم هجری قمری بادرود یکی ازمراکز مهم بین راهی اصفهان – ری بوده است (ا علائق النفیسه نوشته این رسته به سال 290 هجری قمری ) .

 در قرن چهارم هجری قمری از باد به عنوان دیر گچین یاد شده که منزلگهی آباد و منزه بوده است ( مسالک و ممالک نوشته ابراهیم اصطخری به سال 346 هجری قمری ) .

 حسن ابن حسن قمی به سال 378هجری قمری درکتاب (تاریخ قم ) از باد به عنوان یکی از کاریزهای اصلی نام برده است .

 « سید واقف افوشته ای » در وقف نامه خود که توسط « ابو بکر ابن احمد طهرانی » در سال 857 هجری قمری نگاشته شده ، حدود مزرعه ای گوشه را به قریه باد انتساب داده است .

 طبق نوشته هدایت اله افوشته ای در کتاب « نقاوة الاثار فی ذکر الاخیار » در سال 988 هجری قمری ( زمان سلطنت شاه تهماسب صفوی ) مردم باد توسط مرتضی قلی خان پرناک ، حاکم خراسان قتل عام گردیدند  .

 دهخدا  در فرهنگ نامه خویش پس از شرح مختصری از اوضاع جغرافیایی بادرود به قلعه خرابه ای به نام گبری که از آثار تاریخی این شهر بوده اشاره می نماید .