ملامخلص بادی شاعر بادرودی

 ملامخلص بادیُ شاعر وعارف بادرودی

در یکی ازروزهای سال 1262 هـ .ق خداوند به یکی از کشاورزان بادرود ، به نام علی

کلبی فرزندی عطا فرمود که نامش را غلامرضا گذاشت علی کلبی از کشاورزان فقیر و کم بضاعت بادرود بود و بدین علت نمی توانست وسایل رفاهی مورد نیاز خانواده خود را تهیه کند ،از این رو غلامرضا پس از طی دوران کودکی به کمک پدر شتافت . و در امور کشاورزی یار و مدد کار او شد  بنابراین نتوانست در پی کسب و دانش رود و از نعمت سواد محروم ماند .

وی به هنگام نوجوانی به دلیل امدادی و دیدن صحنه ای شگفت انگیز و ملکوتی که در آن به او جام شربتی می دهند ، پس از نوشیدن شربت به او می گویند برو به راه علی کوشش نما ، احساس کرد که می تواند مکنونات قلبی خود را در قالب شعر ریخته و به مردم عرضه کند . غلامرضا در قصیده ای که در مدح حضرت امیر مومنان علی (ع) سروده است . 

غلامرضا از آن روز مداحی اهل بیت اطهار را پیشه کرد و تخلص ( مخلص ) را نیز برای خود انتخاب کرد و به مرور زمان که ارشاد مردم را نیز آغاز کرد به ملا مخلص مشهور شد . در اثر بی سوادی ، مخلص توانایی نوشتن اشعار خود را نداشت لذا دیگران سروده های او را به نگارش در می آوردند ،

در مورد اینکه فرد دیگری اشعار مخلص را یادداشت می کرده است ، تردیدی وجود ندارد زیرا خود مخلص صریحاً بدین مطلب اشاراتی دارد .

کاتب ما را نما عمرش زیاد ای کردگار              تا کتاب ما تمام، از همت مولا کند

فرزندان غلامرضا ( مخلص بادی )

غلامرضا سکینه دخترحاج حسن مامندی را به همسری اختیار کرد وازاودارای فرزندانی

به نامهای احمد ،ماشاءالله ، ملامحمد حسین ،آقامحمدویک دختر شد.

درگذشت مخلص:غلامرضامخلص در ماه صفر سال1337 ه.ق به هنگام برگشت از

سفر مشهد مقدس در اثر بیماری وبا در سن75 سالگی درگذشت ودر قبرستان بادرود در کنارآرامگاه حاج ملا محمد یزدی که از کاتبان اصلی وی بود، به خاک سپرده شد.

دیوان اشعار مخلص : مخلص دارای اشعار بسیاری بود که اکثرأ درحمدوستایش خالق یکتاومدح پیا مبرومعصومین بویژه؛حضرت امیر مؤمنان امام علی-علیه السلام- سروده شده است.  ولی از سرنوشت اشعار او اطلاع چندانی در دست نیست .فقط آقای عباس جهانپور با کوشش وزحمت زیاد   تعدادی از سرودهای مخلص  راکه شامل 934 بیت است در مجموعه ای گردآوری کردو مخلص نامه نا مید.باهم شعری از اورا مرور می کنیم

ز جای خیز  ساقیا شراب ده  دما  دما  

                                  نه خم  خم  سبو  سبو  زشط  دجله  بما

گذشت دی بهار شد جهان تمام خرما            زقطره های ژاله بین به مرگ لاله شبنما

                           گذر نما به بوستان تو شاد کام و بی غما

ببین زیمن فرودین چه باغ و راغ وبوستان       تمام سبز و  خرمست  زامر خالق جهان

به طرف جو نظر نما بنفشه رسته  ارغوان     گشاده غنچه ساقیا زشوق شادی او دهان

                           به گل ز وجد ،بلبلان قرین ویار وهمدما

جهان چه جنت برین زمقدم بهار بین           زکوه  دشت و  باغ و  بر تمام لاله  زار  بین

بساط خرمی به پا زگوشه و کنار  بین           یکی تو جام می به کف یکی به بر نگار بین

                              بیار می خوریم هی شویم شاد وخرما