درخت سیب نوفل لوشاتو

خاطرات سفر یکی از همشهریان گرامی به نوفل لوشاتو 

  

شروع ایام گرامی داشت دهه پیروزی انقلاب اسلامی ایران بهانه ای شد تا خاطره ای از سفر به نوفل لوشاتو را برای خوانندگان عزیز بیان کنم.دی ماه امسال در قالب ماموریتی اداری ، فرصتی یافتم در سفری به چند کشور اروپایی که از فرانسه شروع می شد، شانس رفتن به نوفل لوشاتو پیدا کنم. نام نوفل لوشاتو را بارها در کتب درسی و تاریخی شنیده و خوانده بودم. در عبور از خیابان فردوسی تهران هم بارها با تابلوی خیابان فرعی بنام نوفل لوشاتو برخورد کرده بودم اما هیچگاه فکر نمی کردم بتوانم روزی از این دهکده زیبا در نزدیکی پاریس دیدن کنم.روز اول دی 88 بود. ماهی که در بیست و ششمین روز آن در سال 1357 محمدرضا پهلوی ایران را ترک کرد و زمینه بازگشت امام از فرانسه به تهران مهیا شد. به همراه برخی ازهمکاران و جناب حجت الاسلام میرحجاز مشاور عالی رییس قوه قضاییه از پاریس که حرکت کردیم در حدود چهل کیلومتری آن ودر مسیر بسیار دیدنی و سرشار از زیبایی های طبیعت، به دهکده نوفل لوشاتو رسیدیم.روستائی خلوت، آرام ، دارای درختان سر به فلک کشیده ساختمان های کوچک اما فوق العاده زیبا.!! در سمت راست خیابان اصلی دهکده؛ باغی است که با توری فلزی و درب چوبی سبز رنگ محصور گردیده است. وسط این باغ کلبه ای بوده که حضرت امام حدود پنج ماه در آن سکونت داشت و در این مدت کوتاه محل رفت و آمد های سیاسی شده بود. اکنون هیچ اثری از این کلبه محقر دیده نمی شود. منافقین ضد انقلاب بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از شدت خشم این کلبه متروکه را منفجر کرده اند. خبر ناراحت کننده ای بود. تا آن روز نشنیده بودم که چنینی اتفاقی افتاده است و شاید بارها گفته و نوشته شده ولی من دقت نکرده بودم.

مهمترین صحنه در باغ متعلق به جمهوری اسلامی ایران در دهکده مذکور، که آن روز پوشیده از برف شده بود، درخت سیبی بود که قبلا عکس آن را دیدم بودم. درختی که حضرت امام در زیر سایه آن درخت به تنه آن تکیه داده و برای جمعی از ملاقات کنندگان سخنرانی می کند. بله. همان درخت سیب در سرمای زمستان پر از سیب قرمز بود. گویی به برکت حضور امام خمینی در این باغ و تکیه دادن او به این درخت موجبات جاودانگی آن فراهم گردیده است!!! در این فکر بودم که چگونه درخت سیب بعد از سالها دوری از انفاس قدسی امام راحل و در فاصله طولانی آن سوی مرزها هنوز بر خود می بالد که روزی میزبان بزرگ مرد تاریخ ساز ایران اسلامی بوده است اما در درون کشور برخی دچار فراموشی شده و به سادگی از آرمانهای او عدول می کنند؟؟ در این فکر که مگر هنوز صدای آن مرد در گوشه گوشه این مملکت به گوش نمی رسد که باید به این کشور ومردم آن خدمت کرد؟یافتن پاسخ این سئوال کار دشواری است اما غیر ممکن نیست. آیا نهضتی که امام آغازگر آن بود ؛ نزاع ایشان با شاه پهلوی بر سر قدرت بود؟  مگر نه اینست که نهضت او برای بیداری امت اسلامی و رهایی از استبداد و تلاش برای خدمت به مردم و اعتلای این مرز و بوم است؟ بیاییم بار دیگر با آرمانهای امام راحل تجدید بیعت کرده و همانند درخت سیب باغ نوفل لوشاتو از انفاس قدسی او متمتع گردیدم.

یا حق- حسن نوریان

مهر بادرود:با سپاس از لطف شما جناب آقای نوریان در ارسال مطلب فوق، کاش عکسی هم از آن دهکده برای ماارسال تا در این مطلب از آن استفاده میگردید.