بادرود،ریشه در فرهنگ مکتوب ایران

فرهنگ مکتوب بادرود را ارج نهیم

معمولأ در تحقیقات تاریخی وفرهنگی یک منطقه در ابتداء به پیشینه فرهنگی هر دیاری توجه می شود .مشاهیر ،دانشمندان،مورخین ،نویسندگان وعالمان دینی هر دیاری در زمره آثار تاریخی آن دیار مجموعه پتانسیلهای یک شهر را میرساند در این بین بادرود در تاریخ کهن خویش محدث ثقه وعالم بزرگ دینی چون ابوعلی بادی وابو عبدالله بادی که ظاهرإ در اوائل قرن دوم هجری می زیسته اند را با خود یدک می کشد که با تأسف تلاش اینجانب برای دستیابی به شجره این دانشمندان بنام که در کتاب «فی محاسن اصفهان تألیف مافروخی اصفهانی»از آنان نام برده شده منبع دیگری برای آشنائی بیشتر با آنان مکشوف نشد.

واینک که به قولی 7500 سال از آغاز کوچ آرائیان به دیار باد«بادرود»میگذرد ،این شهر سری بین سرها دارد واز آوازه ای بلند مرتبه برخوردار است که شاید اندکی تلاش وهمیاری مردمش بتواند توانمندیهای خویش را بیش از پیش بروز دهد .

بادرود اینک با 16 هزار نفر جمعیت دارای 16 آموزشگاه ،یک دانشگاه, 19 اداره وارگان دولتی و آثار تاریخی ومذهبی منحصر بفردی است .بقول یک جهانگرد از قم تا فردوس مشهد از جهتی واز قم تا کرمان شهری به سرسبزی وآبادانی بادرود نیست.

ازویژگیهای این شهر تاریخی برخورداری از 4 نشریه محلی است که در کمتر بلادی به تناسب جمعیت چنین پتانسیلی وجوددارد .مروری به وضعیت نشریات بادرود میکنیم:

-نشریه منیر به مدیر مسئولی وصاحب امتیازی دکتر داوود شایان که بصورت فصلنامه انتشار می یابد .گرچه متأسفانه چندی است این نشریه چاپ وانتشار نیافته است.

-نشریه معرفت به مدیر مسئولی وصاحب امتیازی مجید فیروزپور که درزمینه سیاسی ،فرهنگی، اجتماهی بصورت ماهانه انتشار می یابد وتاکنون 6 شماره از این ماهنامه چاپ وانتشار یافته است.

-نشریه بادافشان که از سال 1380 فعالیت خویش را به مدیر مسئولی وصاحب امتیازی علی معینی آغاز کرد وتاکنون نزدیک به 38 شماره از این نشریه چاپ وانتشار یافته است.

-نشریه فاخته به صاحب امتیازی ومدیر مسئولی حسین نقدی بادی از سال 1376 شروع به انتشار نموده وتاکنون 146 شماره از این نشریه بصورت ماهانه چاپ وانتشار یافته است و یکی از منضبط ترین نشریات در ترتیب انتشار است.حسین نقدی بادی که دارای مدرک کارشناسی ادبیات بوده اولین تاریخ مکتوب بادرود که شامل کتابی وزین درزمینه تاریخ ،فرهنگ ،زبان وآداب بادرود هست را به رشته تحریر در آورد وچند سال بعد کتابی در معرفی انار بادرود منتشر کرد . آنچه که قابل ذکر است این است که باتوجه به عدم حمایت از نشریات محلی توسط مسئولین ،تلاش وهمت آقای نقدی در انتشار منظم ماهنامه بسیارستودنی است که با همت والائی خویش تابحال نگذاشته این جریده فرهنگی که انصافأ باعث افتخار این دیار است به بوته فراموشی سپرده شود.به وی وهمه پاسبانان فرهنگ این سرزمین دست مریزادی جانانه عرض میکنیم .خدا قوت وایزد بزرگ خیرتان دهاد